Martin en Tamara in Noord-Italië - Dag 23: Jungfraujoch

De laatste dag alweer voordat we teruggaan! Vandaag gaan we nog even op de valreep de Jungfraujoch bezoeken, een hoge bergrug waarop het hoogste station van Europa gelegen is. We hebben een dagtour geboekt en hoeven ons pas om 10:45 in Interlaken te melden, dus we kunnen deze ochtend lekker rustig aan doen en uitgebreid van ons ontbijt genieten, opnieuw een prima buffet!

Als we uitgegeten zijn, pakken we de tas voor vandaag in en doen we onze vesten aan (want het zal koud worden!) en rijden we richting Interlaken. We zijn ongeveer drie kwartier te vroeg, dus we lopen nog even een stukje rond en genieten van de prachtige gebouwen hier en het schitterende uitzicht op de deels besneeuwde bergen. Het stikt hier in de lucht overigens ook van de paragliders. Erg tof om te zien!

Als we rond 10:35 naar de winkel lopen waar we om 10:45 moeten worden opgepikt, staan er al een paar anderen te wachten. Als er om 10:55 echter nog steeds geen gids is, bellen we maar even naar het nummer dat op de deur van de winkel staat. De vrouw die ik aan de lijn krijg, vertelt me dat zij wel het verzamelpunt zijn, maar niet degen die de tours verzorgt. Gelukkig komt er op dat moment echter iemand aan lopen. Het is een vrouw die vier namen omroept. Blijkbaar staan die mensen tussen ons clubje. “Verder heb ik niemand op de lijst staan”, is het volgende wat ze zegt. Maar we staan met nog 9 mensen! Ze loopt met haar vier mensen terug en even later komt er een kereltje met een oranje pet aan lopen. Dat blijkt gelukkig onze gids te zijn. Hij loopt met ons naar de bus, en het blijkt dat wij bus 2 hebben. De andere vrouw was van bus 1. Die hoort dus gewoon bij dezelfde organisatie! Zeg dan dat voor de rest van de groep iemand anders komt, en laat ons niet zo in paniek achter!

Om een lang verhaal niet nog langer te maken: Beide bussen waren blijkbaar vertrokken vanuit Zürich en hadden 10 minuten vertraging. Toch mochten die mensen hier nog even rondlopen en die zijn over ongeveer een kwartier weer terug bij de bus. Of wij dan even willen wachten tot iedereen weer op zijn plek zit, want dan kunnen wij op de vrije stoelen plaatsnemen. Wat een maffe organisatie is dit! Wij staan dus met 9 man te wachten op de anderen, die natuurlijk voor het overgrote deel te laat zijn.

Inmiddels is het 11:15 als we een keer in die bus zitten. We rijden weg en stoppen dan op de hoek, want de gids is erachter gekomen dat hij nog mensen mist. Man, man, man... Je bent al te laat, laat die mensen dan lekker zitten, prop ons er snel bij en gas erop. Nee, laat ze lekker een halfuur rondsjouwen en ga ze daarna weer bij elkaar zoeken... Wat is dit voor poppenkast?

Laten we zeggen dat we lichtelijk geagiteerd zijn op het moment dat de verloren schaapjes weer terug zijn. Hopelijk gaat dit in ieder geval niet van de tijd af die we straks op die berg hebben.

De gids roept nog even via de microfoon om dat het tourbedrijf niet aansprakelijk is voor eventuele ongelukken op de berg. Of we daar nog even een papiertje voor willen tekenen dat hij laat rondgaan. Zoiets zet je toch in je algemene voorwaarden voordat iemand boekt? Gelukkig zien ook de andere passagiers de humor van deze man in. Zo meldt hij ook nog even, zoals het een echte gids betaamt, dat de Jungfraujoch niet de enige berg in de regio is, maar dat er hier veel bergen zijn. Misschien heeft hij zelf -20 in zijn bril zitten, maar wij hadden dat al gezien hoor ;-) Ze vallen op zich best wel op.

Hoe dan ook, een halfuurtje later arriveren we in Grindelwald (heerlijke naam... #HarryPotterNerd), waar we aan boord gaan van de grote kabelbaan die ons in 20 minuten de berg op brengt, en natuurlijk met een schitterend uitzicht!

Daar wachten we vervolgens op de tandradtrein die ons verder vervoert, terwijl onze gids ons nog even het een en ander verduidelijkt, met z’n tassies.

Die man is toch om te gieren? In de trein krijgen we nog een heus Jungfraujochpaspoort en bovenaan kunnen we een stempel krijgen. Daar doen we het voor!

Als we aankomen, kunnen we de tour met de gids samen doen, of op eigen gelegenheid. Gezien het type gids dat we hebben, lijkt dat laatste ons wel prima. Eerst eten we even snel een broodje en dan gaan we op weg naar de eerste halte: het observatorium!

Vanuit hier kun je, zoals je ziet, prachtig rondkijken. Onder ons zien we een gedeelte waar je naar buiten kunt om in de sneeuw te spelen. Dat gaan we doen!

Als we eenmaal uitgespeeld zijn, vervolgen we de tour via de 'Alpine Experience', waar je meer leert over hoe het hier tot stand kwam.

We eindigen in het IJspaleis, een heuse gletsjer waar je doorheen kunt lopen! Dit is heel bijzonder en onwerkelijk. Er zijn prachtige ijssculpturen uitgehouwen en je glijdt gewoon door ijs dat daar al duizenden jaren aanwezig is.

We komen hier ook langs grote whiskyvaten waarin dus whisky wordt gerijpt in die gletsjer! Verderop blijk je die whisky in het winkeltje te kunnen kopen. Je snapt dat er van alle drie de soorten een flesje is meegegaan ;-)

En EuroMaus is er ook!

Vervolgens is het nog een minuut of 20 wachten voordat we weer met de trein teruggaan. Die benutten we nog even met het maken van een paar mooie foto’s.

Al met al hadden we hier dus voldoende tijd om rustig rond te lopen en wij vonden de ervaring zeker de moeite waard! Alleen qua organisatiebureau zou ik een volgende keer een ander kiezen, haha! Al houdt onze toezichthouder alles tijdens de rit wel goed in de smiezen.

Later, op het overstapstation hebben we 20 minuten om even foto's te maken.

Daarbovenop stonden wij!

Ondertussen staat onze gids er een beetje verloren bij...

Kan iemand hem komen ophalen uit de ballenbak? Hij is nu wel uitgespeeld.

Na de overstap is het nog een kleine 45 minuten naar beneden, met een hele trage trein. Op zich geen probleem, want zo kunnen we uitgebreid van het uitzicht genieten.

Als we beneden in Lauterbrunnen aangekomen zijn, staan de bussen al op ons te wachten en in een klein halfuurtje worden we weer teruggebracht naar Interlaken. We hebben weer een prachtige dag gehad!

In het hotel droppen we even de spullen op de kamer en dan schuiven we aan voor het diner. We beginnen met een aperitiefje, gevolgd door gegratineerde geitenkaas en geflambeerde zalm. Als hoofdgerecht gaan we voor langzaam gegaarde varkensrib en een dry aged entrecote, en we sluiten af met een lekkere panna cotta. Nou ja, ik dan. Tamara krijgt er niets meer bij gepropt.

Eenmaal weer op de kamer maken we het verslag af, pakken we de spullen in en gaan we op tijd naar bed. Morgen vroeg weer op voor de terugreis naar huis en dan zit de vakantie er alweer op!

Bedankt allemaal voor alle leuke reacties en berichtjes, en tot de volgende blog!