Martin en Tamara op Kos - Dag 4: Bodrum en Zia

Dag 4 alweer op Kos! Nou ja, vandaag deels op Kos en deels in Turkije, want we gaan een dagje op bezoek bij onze vriendjes Olinda en Oktay, die een deel van het jaar in Bodrum wonen, en laat daar vanaf Kos nou net een veerboot naartoe gaan!

Omdat we daar ruim op tijd moeten zijn voor de paspoortcontrole, staan we net als gisteren om 07.00 op en stappen we na het ontbijt direct in onze Opel Corsa richting de gratis parkeerplaats bij Kos-stad. Vanaf daar lopen we in een klein kwartiertje naar de kade met veerboten. Het is eventjes zoeken waar we precies moeten zijn, maar een vriendelijke ticketmevrouw helpt ons al snel verder, en we ruilen het printje dat we maandag hebben meegekregen om voor een volwaardige boarding pass! Daarop staat trouwens ineens 10.15 vertrektijd in plaats van de geadverteerde 10.00. Blijkbaar nemen ze het hier allemaal niet zo nauw.

De paspoortcontrole is redelijk snel gedaan, en omdat onze boot nog niet klaarligt, moeten we in de wachtruimte wachten. Elke keer dat er een boot aankomt, wordt die boot omgeroepen (uiteraard niet door de speakers, maar gewoon lekker door de doorrookte keel van de havenmeneer) en zo weten we precies wanneer ook wij aan boord kunnen! We gaan trouwens de goede kant op, want van de rij voor de paspoortcontrole van binnenkomende passagiers word je ook niet blij.

Snel nog even een appje naar Olinda met de gewijzigde aankomsttijd en het exacte punt van aankomst, en dan gaat internet uit voor vandaag. Turkije hoort namelijk niet bij de EU, dus heeft elke telefoonprovider zijn eigen beleid rondom de kosten, en KPN heeft in tegenstelling tot sommige andere aanbieders besloten dat ze het niet in de EU-bundel laten vallen, dus moeten we maar even een dagje afhankelijk zijn van wifi. Ook weleens prima!

Als we weer op het vasteland zijn, staat Olinda ons al op te wachten. Na een warme begroeting lopen we de boulevard af, naar een tentje waar we even lekker wat drinken en even later Oktay ontmoeten.

Druk kletsend lopen we door de smalle straatjes richting de auto, die zo goed als ingebouwd op de parkeerplaats staat. De parkeermeneer biedt nog aan om hem er zelf uit te rijden, maar met een beetje begeleiding van ondergetekende lukt het Olli ook zelf wel. Dat is trouwens typerend voor Turkije. Ook in het verkeer kijk je je ogen uit van alles wat elkaar links en rechts inhaalt, mensen die hun auto er ineens tussen drukken waar het eigenlijk niet kan, en mensen die hun auto's gewoon ineens midden op straat parkeren omdat ze ergens een winkeltje in moeten. Het kan hier allemaal!

Eerst rijden we even richting het huis van Olinda en Oktay voor een drankje en om natuurlijk het huis zelf te zien, en vervolgens gaan we richting het oude gedeelte van Bodrum voor de lunch, want niet voor niets staat dit restaurant bekend als het beste köfterestaurant van de stad, en eerlijk is eerlijk: het smaakt inderdaad prima!

Na de lunch lopen we een stukje door en komen we in het gedeelte uit waar de jachten liggen. Ze liggen mooi op volgorde: van de kleine boodschappenbootjes tot het formaat 4 verdiepingen en 15 man personeel. Ik wist trouwens niet dat Edgar de onze hier had gelegd. Dat had hij wel even mogen zeggen ;-)

Natuurlijk vind je hier ook de duurste merkwinkels, want als er ergens geld aan te verdienen valt, dan is het wel aan mensen die meer uitgeven aan een dagje varen dan aan een Rolex. Zoals ze hier zeggen: "Dit is geen winkel. Dit is een beleving." Wel een beleving waar je dingen kunt kopen, dat dan weer wel. ;-)

Als onze opengevallen kaken weer een beetje gesloten zijn, doen we nog een lekker ijsje (voor mij sesam en honing-amandel) voordat het helaas, weliswaar met een omweg, alweer tijd is om terug naar de boot te gaan. Wat is vandaag de dag voorbijgevlogen! We hebben wel door dat we hier een keer een paar dagen naartoe moeten om alles echt te kunnen zien, want zo'n dagje van 11 tot 16 is veem en veel te kort, maar we hebben in ieder geval een supergezellige dag gehad en weer even lekker kunnen bijkletsen!

Eenmaal weer door de paspoortcontrole, stappen we aan boord en rond 17.00 beginnen we aan de oversteek terug vanuit Azië naar Europa. Eigenlijk sta je daar dus helemaal niet bij stil, maar dit was voor ons allebei gewoon onze eerste keer in Azië. Die kunnen we ook weer afvinken!

Wanneer we terug aan land zijn, gaan we weer door de paspoortcontrole en zetten we internet weer aan. Zo te zien zijn de boarding tickets voor de terugvlucht binnen! Nou ja, alleen die van mij. Dat wordt dus even contact opnemen met de klantenservice. Helaas duurt dat allemaal weer veel te lang en wordt je batterij leeggetrokken met alle binnenkomende berichtjes, dus lang verhaal kort: op een cruciaal moment in het gesprek gaat mijn beeldscherm op donker. Snel terug naar de auto dus (waar we een battery pack hebben liggen) en af en toe in de schaduw proberen toch nog iets van de teksten te lezen.

Uiteindelijk krijgen we het voor elkaar om beide tickets te bemachtigen, maar nu staat een vertrektijd vanaf Kos om 09.05 's morgens in plaats van 11.25. Wat is dat nou weer? De klantenservicemeneer weet het ook niet meer en schaalt het verhaal op. Hopelijk worden we dus morgen ingelicht over wat er nou is gebeurd en hoe laat we daar moeten zijn.

Inmiddels hebben we ook besloten om nog even door te rijden naar Zia, een gezellig dorpje hoog op de berg waarvandaan je een mooi uitzicht schijnt te hebben op de zonsondergang. We rijden via allerlei kronkelweggetjes omhoog en eenmaal bij het dorp aangekomen, parkeren we de auto en lopen we het laatste stukje naar boven.

Al snel merk je dat het hier ontzettend toeristisch, maar tegelijkertijd heel gemoedelijk en sfeervol is. Het dorpje bestaat eigenlijk uit een paar straatjes met allerlei toeristische winkeltjes en een zooi restaurants met rooftop terrace die allemaal een mooi uitzicht op de vallei en de zonsondergang hebben.

Na wat zoeken komen we bij zo'n restaurantje terecht waar ze nog plek hebben, en onder het genot van een echte Grieke maaltijd kijken we hoe de zon ondergaat. Nou ja, niet helemaal... Het is namelijk ineens bewolkt geworden, dus we zien hem achter een wolk verdwijnen en niet in de zee. Een beetje jammer dus, maar je kunt niet alles hebben ;-)

Na de maaltijd lopen we nog wat langs de winkeltjes en dan begint de weg terug naar het hotel. Kort samengevat: donker, smalle bergweggetjes, scherpe bochtjes, tegenliggers die veel te hard en lomp en rijden en overstekende geiten zo groot als ezels. Dat is denk ik wel vrij accuraat.

Toch weten we zonder schade het hotel weer te bereiken, waar we nog even het verslag posten en dan lekker naar bed gaan. Wat een heerlijke dag hebben we weer gehad! Morgen gaan we nog even een dagje luieren en nietsdoen (ja, dat kunnen we ook heus wel!) voordat we vrijdag aan de terugreis beginnen. Hoe laat die terugreis is, dat horen we vast morgen wel. Voor nu welterusten allemaal!