Martin en Tamara in Noord-Italië - Dag 22: Lago Maggiore, Zwitserland, Watervallen

Na dat heerlijke eten van gisteravond hebben we prima geslapen, dus we staan vandaag fris weer op en zitten rond 08:30 aan het ontbijt, wat bestaat uit een best wel uitgebreid buffet.

We hebben mazzel, want het is droog, dus we kunnen in ieder geval nog even bij het Lago Maggiore gaan kijken. Niet dat het nu lekker strandweer is, maar we zijn er nu toch. We hadden al wat research gedaan welke dorpjes er aan deze kant van het meer liggen en de keuze is gevallen op het dorpje Germignaga. Waarom? Gewoon, vanwege de naam. Het deed me denken aan Gargamel, dus dan word ik nieuwsgierig.

O ja, voor ik het vergeet! Volgens Tamara zijn het gewoon citroenen, maar ik zie er toch echt een kerstboom in. #WaarHetHartVolVanIs

Het dorpje ligt op zo'n drie kwartier rijden en ligt nog in het Italiaanse gedeelte, want het Lago Maggiore ligt voor een deel in Italië en voor een deel in Zwitserland. Als we geparkeerd hebben, lopen we even een stukje langs het meer. Niet heel ver, want zo bijzonder is het nou ook weer niet, maar wel leuk genoeg voor een paar mooie foto's.

Ook hadden we een wandelpad gezien van zo'n zes kilometer met allemaal houtgesneden figuren erlangs. Dat heeft natuurlijk ook onze aandacht getrokken, dus als we terug bij de auto zijn, rijden we naar een plek twee minuutjes verderop, waar dat wandelpad begint.

Om het verhaal niet te lang te maken: wij dachten dat we een wandeling van twee uur gingen maken langs allerlei mooie kunstwerkjes, maar eigenlijk kom je na tien minuten wandelen op een soort open plek waar dus al die dingen op elkaar gepropt zijn. De foto's deden anders vermoeden, maar wat ons betreft heeft het dus niet zoveel zin om de rest van die zes kilometer dan nog af te lopen. We maken hier dus een paar mooie foto's en gaan weer terug naar de auto.

Na een kort overleg binnen de Raad van Bestuur valt het besluit: we rijden vast door naar Zwitserland. Ik kwam daar weleens als kind en weet dat ze daar mooie watervallen hebben, dus we Googelen even op 'waterval bij Interlaken' en hebben al snel beet. Een kleine drieënhalf uur rijden, plus dan zitten we ook al in de buurt van ons volgende hotel. Helemaal goed!

Op weg daarnaartoe komen we door de mooiste landschappen. Prachtige bergen, helderblauwe meren, een heuze grensovergang, een 17 kilometer lange Gothardtunnel... noem het maar op. Bizar ook eigenlijk, toch? Dat je gewoon 17 km lang dwars door een berg rijdt.

Onderweg stoppen we ook nog even om de innerlijke mens te vullen en dat doen we (nou ja, ik) in stijl: met een plankje met de lekkerste worst die ze hier hebben.

Rond 14:30 parkeren we de auto bij de Giessbachwaterval, en na nog geen 10 minuutjes lopen komt dit stukje natuurgeweld in zicht. Schitterend om dit zo te zien en dat water te horen kletteren. En je kunt er zelfs achterlangs lopen, dat moeten we natuurlijk meemaken!

Eenmaal terug bij de auto, rijden we nog een klein halfuurtje door naar ons hotel, waar we direct inchecken. We hadden een 'basic room' geboekt, maar krijgen zowaar een upgrade van de receptioniste. Super toll, dankche! (Ik probeer het Zwitserse accent te leren). Of we ook gebruik willen maken van de wellness. Ik wel, Tamara vandaag even niet.

Wat is Zwitserland toch mooi, hè?
 

We installeren ons op onze kamer en ik loop weer naar beneden, terwijl Tamara nog even op de kamer blijft chillen. De wellness bij dit hotel is best uitgebreid en bestaat naast de rustruimtes en douches uit een berkensauna, een sauna met dennentakken, een stoombad en een panoramasauna met rozemarijn en uitzicht op de bergen. Ik kan me de komende twee uur dus prima vermaken!

Eenmaal weer boven op de kamer schrijf ik nog even wat aan het verslag en relaxen we nog een beetje, en rond 19:30 lopen we naar beneden voor het diner. Ze hebben vandaag een viergangenmenu, en dat ziet er als volgt uit:

Van links naar rechts: een huisapperitief met honingsiroop, tonic en rozemarijn, zelfgemaakt brood met alpenkruidensmeersels, sla met tomaat, penne met alpenkaassaus, Zalm met aardappelpuree en zomergroenten, en als dessert een sorbet voor Tamara en een selectie van Zwitserse kazen voor ondergetekende.

Je snapt dat we weer naar boven rollen... gelukkig is er een lift! Maar niet voordat Tamara nog even een foto van buiten maakt. Nu is het tijd om de oogjes dicht te doen. Morgen gaan we de Jungfraujoch bezoeken, tot dan en grüss got!