Martin en Tamara op Kos - Dag 1: Heenreis

Kalinichta! 

Voordat de drukke zomerperiode op het werk begint, hadden Tamara en ik nog even 6 daagjes samen vrij kunnen regelen, zodat we er nog even tussenuit konden. Na wat verschillende opties te hebben afgewogen, was ons oog gevallen op het Griekse eiland Kos. Niet te groot, rond deze tijd een heerlijk temperatuurtje en genoeg strand... prima!

Om die paar daagjes die we hebben zo optimaal mogelijk te benutten, leek het ons een goed idee om een vroege heenvlucht te pakken. Wat me toen bezielde, weet ik ook niet meer, want inmiddels ben ik er weer achter waarom vroege diensten niet voor mij zijn weggelegd. We gaan al vroeg op bed liggen, en wonder boven wonder weet ik twee uurtjes te slapen, maar om 22.30 lig ik alweer klaarwakker in bed. Als ik dan uiteindelijk de kerkklok 23.30 hoor slaan, besluit ik maar weer naar beneden te gaan en de tijd te doden met wat spelletjes spelen en tv kijken, totdat schoonmama Pieta ons om 03.30 komt ophalen.

Een halfuurtje later staan we op Schiphol en na een kort afscheid lopen we richting de Security. Heel druk is het niet, maar we hebben wel zo'n Privium pasje om de rij te mogen passeren en als je die hebt, moet je hem natuurlijk gebruiken! De beveiligingsmeneer moet nog even in het koffertje kijken omdat er iets raars op het schermpje wordt gezien, maar dat blijken onze snorkelmaskers te zijn... Die zien ze blijkbaar niet iedere dag.

In het boekwinkeltje beneden lopen we rond dit onchristelijke tijdstip zelfs nog Nicole tegen het lijf, een collega van Tamara die ook al voor dag en dauw op moest, en na een gezellig gesprek lopen we richting onze gate. Onderweg halen we ook nog even een "Lounge box on the Go". Naast die snell security mogen we namelijk ook de lounges in op het vliegveld, maar zelfs die medewerkers snappen dat dit geen fatsoenlijke tijden zijn, en omdat de lounge nog niet open is, kun je op diverse punten dan voedselpakketjes ophalen met een sandwich of yoghurtje, een croissantje en een drankje. Dat is dan wel weer netjes geregeld!

Na een klein uurtje wachten, mogen we boarden, en dan begint de hel, haha! Niet het vliegen op zich hoor, maar het gekloot met je koffertje 2 vakken verder pas kwijt kunnen, opgepropt in zo'n stoeltje zitten met veel te weinig beenruimte, niet eens je armen normaal kwijt kunnen om een puzzelboekje in te vullen... Geef mij die langere vluchten naar Amerika maar, want dit is wel drieënhalf uur afzien, en mijn rug is ook niet blij met me. Gelukkig heb ik wel een gezellige buurvrouw (al is dat niet Tamara, want die zit 2 rijen achter me), dus door de gezellige gesprekken gaat de tijd wel wat sneller. Vlak voor de landing wordt ingezet, komen de dames van Transavia zelfs nog met iets nieuws langs, zo wordt er omgeroepen. De "waterservice"! Dat klinkt fancy, maar het betekent niets meer of minder dan dat je voor 7,50 een flesje water met een zakje nootjes kan kopen. Leuk geprobeerd, maar die flesjes water zijn op het vliegveld nog geen euro, dus Hollander als we zijn, slaan we vriendelijk af.

Het vliegveld van Kos is niet zo groot en we hoeven geen koffers op te halen, dus al redelijk snel hebben we onze huurauto opgehaald en in een minuutje of 10 rijden we naar ons hotel, het Atlantica Belvedere Resort! Een prachtig hotel met een eigen privéstrand en waar alleen volwassenen zijn toegestaan. Heerlijk om een paar daagjes te ontspannen! We worden netjes welkom geheten met een geurend nat doekje voor de handen en een glas koud water tijdens het inchecken, en vervolgens met een golfwagentje naar onze kamer gebracht. Hier kunnen we prima aan wennen!

Als we eenmaal geïnstalleerd zijn, kleden we ons om naar de zwemkleding, met voor mij een blousje en voor Tamara een jurkje daarop, en lopen we eerst even naar het restaurant voor een uitgebreid lunchbuffet. Eerlijk is eerlijk, ik ben normaal niet zo van de buffetten, maar het eten hier is erg goed!

Als we de Griekse salade, gevulde wijnbladeren en wat al niet meer achter de kiezen hebben, zoeken we twee heerlijke bedjes met parasol aan het zwembad en strijken we neer voor de rest van de middag. Heerlijk om na zo'n nacht even lekker in het Griekse zonnetje bij te slapen. Nou doe ik dat normaal vrij geluidloos natuurlijk, maar ik kan me toch niet helemaal aan de indruk onttrekken dat ik her en der opschrok van een klein snurkje die niet van een van mijn buren leek te komen... Oeps!

Als we het tijd vinden om even een drankje te halen, gebeurt er een soort vreemd fenomeen. Ik bestel de drankjes, de drankjesmeneer tikt ze in op zijn kassa, vraagt vervolgens het kamernummer, tikt die ook in, zegt "Oh, je hebt halfpension" (je kon ook nog voor all inclusive kiezen namelijk). Hij denkt even na en zegt dan "deze krijg je gratis, betaal de volgende keer maar". Eh... Oké. Dank je wel, dat is heel vriendelijk.

Met een gratis soort sapje met ananas, kokos en nog iets erin, en een gratis ijsthee loop ik terug naar Tamara. We laten ons de drankjes goed smaken en bedenken dan dat het wel even lekker is om het zwembad in te gaan. Dapper als ik ben, ga ik natuurlijk als eerste, en al snel kom ik erachter dat ze hier niet aan verwarmde zwembaden doen... Jemig, wat valt dat even tegen. Ik doe natuurlijk stoer, ga meteen kopje onder, laat niets merken en draai me om richting... geen Tamara. Hallo? Mijn ogen speuren terug langs de zojuist afgelegde route en komen uit bij een glimlachende Tamara die rustig op de rand van het zwembad zit en me meedeelt dat haar voetje het koud genoeg vinden om niet verder te gaan dan dit. Had dat even wat eerder gezegd!

Voor mij wel een goed excuus om er ook weer uit te gaan en terug het bedje op te zoeken. Dit was een iets minder succes!

De rest van de middag blijven we lekker liggen. Op een gegeven moment komt Tamara nog op het lumineuze idee om ook een drankje te gaan halen en haar gebeurt precies hetzelfde als mij, dus ook die komt terug met twee gratis drankjes en de mededeling dat deze gratis zijn en dat ze later maar moet betalen... Ik blijf het raar vinden, want zijn ze nou echt gratis of moeten ze later nog betaald worden? Het niet zo perfecte Engels van de Griekse meneer verschaft ons weinig duidelijkheid, maar we gaan het wel zien. We hebben in ieder geval drankjes!

Rond 18.15 besluiten we rustig aan terug te lopen naar onze kamer, waar we ons opfrissen en omkleden voor het avondeten. Dit wordt geserveerd in hetzelfde restaurant als waar we geluncht hadden, en het smaakt allemaal weer prima! We beginnen met een salade en wat voorafjes, dan een rondje met voornamelijk vlees en tot slot een toetjesbuffet waarbij de ogen weer groter zijn dan de maag.

We rollen rond een uurtje of negen dan ook weer voldaan terug naar de hotelkamer, waar we het verslag posten en nog even een spelletje doen. Morgen gaan we Kos-stad bekijken. Voor nu sluiten we af met dezelfde wens als waarmee we begonnen: 

Kalinichta!