Martin en Tamara in Noord-Italië - Dag 17: Cinque Terre

Vandaag staat de eerste dag Cinque Terre op de planning! We staan rond 07:45 op, zodat we rond 08:30 kunnen ontbijten, zoals we aan onze gastheer en -vrouw hadden doorgegeven. En inderdaad, als we de serre rond die tijd in lopen, staat het ontbijt al voor ons klaar. Wel een typisch Italiaans ontbijt, met alleen maar zoetigheid, maar dat overleven we voor die drie nachtjes ook wel. We hebben vanuit hier in ieder geval wel een prachtig uitzicht.

Voor wie het nog niet doorhad: Je kunt de foto’s trouwens aanklikken om ze groter te krijgen. Er zitten vandaag een paar hele mooie tussen, dus zeker doen!

Een halfuurtje later pakken we onze spullen van de kamer en rijden we naar La Spezia. Het parkeren is een drama, maar als dat eenmaal gelukt is, lopen we naar het station en stappen we in de trein naar Monterosso al Mare, het meest noordelijke van de vijf dorpjes die Cinque Terre vormen. Vanuit daar starten we de wandeling richting het zuiden. De tickets voor de trein en de wandelpaden hadden we al online aangeschaft, dus dat scheelt mooi weer wachten!

In de trein komen we door lange tunnels, maar wanneer we daaruit zijn, krijgen we een prachtig uitzicht op de zee. We zijn nu aan de andere kant van de berg, gezien vanuit La Spezia. Zodra we het station uit lopen, komen we ook uit op een soort boulevard, vanuit waar we heerlijk over de zee uitkijken.

We volgen de meute en komen al redelijk snel uit op het begin van de 'sentierra azzure', oftewel de blauwe route, de route die langs alle vijf de dorpjes loopt. Het eerste deel gaat van Monterosso naar Vernazza en is een van de twee zwaardere routes. Hij is een kleine vier kilometer lang en bestaat uit veel geklim. Af en toe rusten we even en vragen we ons hardop af waarom we dit ook alweer deden. Naast me klinkt het bekende "Ja, dit was jouw idee" weer...

Kijk hem zweten ;-) Toch weten we de route relatief snel af te leggen, terwijl we toch hier en daar nog even stoppen om foto's te maken van het prachtige uitzicht.

Tijd dus voor een drankje in Vernazza, en we lusten ook wel wat te eten! We kiezen voor een lekkere verse pasta en eerlijk is eerlijk, ze halen het niet bij de pasta van onze workshop, maar ze komen zeker in de buurt!

Nu de brandstofmotor weer vol is, gaan we verder naar het volgende deel van de route, die ongeveer even langs is als het eerste stuk en qua klimstukken ook niet onderdoet voor zijn voorganger. Gelukkig hadden we al wel gelezen dat dit de twee zwaardere routes waren, dus dat geeft moed voor het vervolg!

In zo'n anderhalf uur lopen we naar het volgende dorp, Corniglia. Ergens halverwege deze route komen we ineens naar een barretje in de middle of nowhere, waar je voor vierenhalve euro een bekertje citroenslush met sinaasappelsap kunt halen. Veel te duur voor zo'n klein bekertje, maar het gaat er nu echt wel in! Die gasten zitten op een hele slimme plek!

Het laatste stukje naar Corniglia loopt gelukkig vooral naar beneden, dus rond 14.15 komen we aan en we lopen een stukje het dorp in om even een terrasje te pakken.

Aanvankelijk was het plan om vandaag deze twee routes te doen en morgen de andere twee, maar aangezien deze twee relatief goed te doen waren en iets sneller gingen dan verwacht, en de andere twee een stuk korter zijn en volgens de verhalen op internet ook nog eens makkelijker, gooien we het plan om: we lopen vandaag gewoon de hele route. Dat geeft ons morgen een hele dag extra die we lekker op het strandje in Monterosso kunnen doorbrengen! Het is nu 23 graden en de zon schijnt volop, dus als dat morgen ook zo is (en fingers crossed, volgens internet is dat het), wordt dat een prima dagje om toch eindelijk eens aan het water te liggen.

Het volgende dorpje heet Manarola, en daar kun je in een klein uurtje naartoe lopen. Althans dat dachten we... De normale route is namelijk gesloten, dus er is een alternatieve route bedacht. Die duurt wel iets langer... hebben wij weer! Vol goede moed beginnen we toch aan de route, die in tegenstelling tot de normale (vlakke) route meteen start met een flinke klim. Als we echter al een kwartier aan het klimmen zijn, komen we een Frans gezinnetje tegen. We vragen hoever het nog klimmen is. "O, nog zo'n halfuurtje". We kijken elkaar aan en krijgen last van PTSS als we terugdenken aan Lago di Sorapis... Kunnen we dit? Ja. Vinden we dit nog leuk? Niet echt. Zoals ons toen al werd gezegd: "Vergeet niet dat je op vakantie bent." Weet je, we vinden het wel gescheten. Change of plans: we gaan terug en pakken lekker de trein naar het volgende dorpje, en die stranddag gaat morgen gewoon door!

Zo gezegd, zo gedaan. Om bij de trein te komen, moeten we alleen wel nog even een trap van slechts 382 treden af. Welja, ze gaan in ieder geval naar beneden...

Als we even later in Manarole uitstappen, lopen we gezellig wat rond. Ook hier is het (uiteraard) weer erg toeristisch en eigenlijk lijken al die dorpjes best wel op elkaar: restaurants, terrasjes, gekleurde huizen en winkels met toeristische meuk. Toch blijft het leuk om even doorheen te lopen, voordat we uiteindelijk op een terrasje neerploffen voor een verkoelend drankje met uitzicht op zee.

Vervolgens pakken we de trein naar het laatste dorpje van Cinque Terre: Riomaggiore! Dit dorpje blijkt wat kleiner te zijn dan de rest, maar groot genoeg om een lekkere gelato te halen voordat we nog even naar het haventje lopen.

Als we ook hier uitgekeken zijn, pakken we de trein weer naar La Spezia, waar we in het centrum bij een gezellig Italiaans restaurantje van ons diner genieten, met een prima tafeltje aan de doorgaande straat.

Als we helemaal verzadigd zijn, rijden we weer terug naar onze B&B, waar we om iets voor 21:00 aankomen. Morgen dus lekker een dagje aan met strand in Monterosso al Mare, voor de verandering! Tot dan weer!